لطف اله خاکساری یکی از کهن کسوت های ورزش زورخانه ای و پهلوانی است که صاحب زنگ و ضرب زورخانه های کشور می باشد. وی هم اکنون دبیر هیات ورزش های زورخانه ای و کشتی پهلوانی استان همدان است. پایگاه خبری صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور گفت و گویی داشته با این پیشکسوت ارزنده که در ادامه می خوانید.

خودتان را معرفی کنید.

متولد 1331 در شهرستان تویسرکان همدان هستم. از 15 سالگی کشتی آزاد را شروع کردم در همان دوران در شهرمان پهلوان سجادی زورخانه ای بنا کرد، وجود آن زورخانه باعث شد به این ورزش علاقمند شوم بنابراین در کنار کشتی، ورزش زورخانه ای را نیز ادامه دادم. در طول حضورم در این ورزش عناوین مختلفی در سطح کشور به دست آوردم از جمله در مسابقات نیروی انتظامی و نیروهای مسلح. سال 1370 در مسابقات چرخ تیز قهرمان نیروهای مسلح کشور شدم. در ورزش زورخانه ای رتبه 9 را دارم و صاحب زنگ و ضرب از درب زورخانه های کشور هستم. همچنین در رشته مرشدی نیز رتبه 9 را دارم و صاحب زنگ و ضرب از درب زورخانه های کشور  بوده و عنوان کهن کسوت را به دست آورده ام. مدت 5 سال رئیس هیات پهلوانی و مدت 25 سال دبیر این هیات بودم. هم اکنون نیز علاوه بر دبیری هیات ورزش زورخانه ای و کشتی پهلوانی همدان، مدیریت و مرشدی یک زورخانه را هم به عهده دارم.

 از حضورتان در داوری بگویید.

بعد از ورزش باستانی به سراغ داوری رفتم در دو رشته کشتی آزاد و فرنگی به مدت 30 سال داوری کردم و داور ممتاز کشوری بودم. همچنین 40 سال هم داور کشتی پهلوانی بودم و عنوان داور بین المللی در این رشته را دارم. دو دوره مسابقات جهانی و یک دوره مسابقات آسیایی را داوری کرده ام و بالاترین تعداد داوری کشتی پهلوانی را در کشور دارم.

خاطره ی شیرینی از دوران ورزش خود دارید.

پسر بنده نیز در ورزش پهلوانی فعالیت دارد و هم اکنون رئیس هیات ورزش های زورخانه ای و پهلوانی همدان است. یادم است من افسر نیروی انتظامی همدان بودم ، وی هم افسر وظیفه اکباتان در باشگاه پاس، هر دوی ما به فینال مسابقات نیروی انتظامی رسیده بودیم او از تیم تهران و من از تیم همدان. او جوان بود و با انگیزه و در این مسابقه مرا بُرد.  من هم به شوخی می گفتم من شُل چرخیدم و اجازه دادم ببرد که مرخصی بگیرد و بیاید پیش خانواده.

به نظرتان ورزش پهلوانی توانسته در میان جوان ها جایگاه خود را پیدا کند.

خوشبختانه توجه به این ورزش در دوره ریاست جدید جناب باران چشمه دوچندان شده است و آموزش نونهالان و نوجوانان مورد اهمیت قرار گرفته است و به این بخش بها داده می شود. اخیرا هم نوجوانان ما خدمت مقام معظم رهبری رسیده اند که  ایشان نیز بر گسترش این ورزش تاکید کردند. خوشبختانه ازلحاظ آموزشی شاهد پیشرفت زیادی در پایه نونهالان و نوجوانان هستیم. رسانه نیز در این موضوع بی تاثیر نبود از زمانی که در برنامه عصر جدید به این ورزش پرداخته شد اقبال خانواده و نونهالان به آن بیشتر شده است. من آینده این ورزش را روشن می بینم.

نظرتان در مورد اهمیت کشتی پهلوانی در ورزش زورخانه ای چیست؟

کشتی پهلوانی گلِ سرسبد این ورزش است. کشتی پهلوانی را اگر از ورزش زورخانه ای مجزا کنیم، این ورزش همچون اسب بی یال و کوپال می شود. اصل ورزش پهلوانی و  زورخانه ای با نام تختی ها، مهدی زاده ها، احمد وفادارها و شورورزی ها گره خورده که از گود زورخانه شروع کردند، هرچند این روزها از اصل کشتی پهلوانی دور مانده ایم. اصل این ورزش بر فتوت و مردانگی بنا شده است. این روزها می بینیم در مسابقات پهلوانی از فنون پهلوانی کمتر استفاده می شود و شاید تنها فرق این ورزش با کشتی در شلوار و لباس آن باشد.

اهمیت اشاعه فرهنگ زورخانه ای را توضیح  دهید.

این مساله از اهمیت بالایی برخوردار است. ورزش پهلوانی یادآور فرهنگ اصیل پهلوانی و جوانمردی است و باید بر روی آن بیشتر کار کرد. نباید همه تمرکز بر قهرمانی باشد. من اعتقاد دارم کنار هر تشک کشتی باید یک گود باشد تا قهرمان مرام و مسلک پهلوانی نیز یاد بگیرد. به هرکسی نمی شود گفت پهلوان. در بعد فرهنگی به این موضوع کم پرداخته شده است متاسفانه ما در قهرمانی پیشرفت کرده ایم؛ ولی اخلاق، منش و رفتار پهلوانی کمرنگ شده است. پهلوانی خلاصه شده در یک مسابقه و یک بازوبند، تختی با افتادگی و فتوت شد تختی، ولی پهلوانان امروز گذشت ندارند، دستگیری نمی کنند در حالیکه همه کارهای پهلوانان در گذشته برای خدا بود.

سخن آخر

از فدراسیون پهلوانی می خواهم بیشتر به کهن کسوت ها اهمیت دهند و از تجربه و حضور آن ها در مقاطع مختلف استفاده کنند.  امثال من زحمت کشیدند ولی به جای گود، کنار گود هستند و این موجب رنجش است. نکته مهم دیگر این است که از کهن کسوت های این رشته بعنوان مجریان مسابقات پهلوانی استفاده کنند، هم اکنون داوران و مجریان همگی از فدراسیون کشتی است بنابراین بیشتر امتیازدهی ها مانند کشتی شده است و فنون کشتی پهلوانی کمتر اجرا می شود. چرا به جای استفاده از داوران بین المللی و کهن کسوت ها که تجربه حضور در این ورزش را دارند از داوران درجه 3 کشتی استفاده می شود. رسیدن به مرحله داوری در گرو تجربه است. کهن کسوت هایی چون من زحمت کشیده اند اما در طول برگزاری مسابقات باید در خانه بنشینند. جوان ها وقتی می بینند به کهن کسوت ها اهمیت داده نمی شود و خانه نشین شده اند دلسرد می شوند و می گویند این ها عمرشان را گذاشته اند برای ورزش پهلوانی، عاقبتشان این است، فردای ما هم همین خواهد بود چرا تلاش بیهوده کنیم.