دکتر بیژن ذوالفقارنسب دفاع میانی سال های دور فوتبال ایران است. او علاوه بر اینکه بازیکن و مربی کاربلدی بوده در زمینه علم ورزش نیز سرآمد است. ذوالفقارنسب مدرک دکترای تربیت بدنی خود را از دانشگاه بروکسل بلژیک اخذ کرده و به عنوان استاد و استادیار در دانشگاه به جامعه ورزش خدمت کرده است. پایگاه خبری صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور گفت وگویی با این بازیکن و مربی سابق تیم ملی داشته که در ادامه می خوانید.

از خودتان و علاقه تان به فوتبال بگویید.

متولد 18 تیرماه 1327 در محله چهار باغ سنندج هستم. دوران ابتدایی و دبیرستان در سنندج تحصیل کردم. ورزش را از کلاس ششم ابتدایی شروع کردم و دو سال بعد عضو تیم فوتبال دبیرستان شدم و با تیم منتخب استان در مسابقات آموزشگاهی کشور شرکت کردم. آن زمان برادر بزرگم باشگاه ورزشی به نام تاج داشت و من در آن تیم فوتبال بازی می کردم. همان سال تیم دیهیم (تیم دوم تاج) ازتهران به سنندج آمد. آقای کردنوری بازی من را دیدند و بعد از صحبت با برادرم خواستند که من برای ادامه تحصیل و فوتبال به تهران بروم. برادرم تمام زندگی اش را برای من گذاشت و من را به تهران بُرد. آنجا در تیم آموزشگاه های تهران و دیهیم بازی کردم. بعد از دوسال به تیم پاس رفتم.  3 سال در این تیم توپ زدم و در آن موفقیت های خوبی داشتم سپس به باشگاه پرسپولیس رفتم. در دوران حرفه ای خود سال ها نیز عضو تیم ملی بوده ام و همراه تیم در سال 1976 قهرمان جام ملت های آسیا شدم. در همان سال با تیم ملی در المپیک مونترال نیز حضور داشتم. سال 59- 58 برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفتم. 4 سال در بلژیک بوده و در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی در مقطع دکترا تحصیل کردم. در آنجا شرایطی پیش آمد که می توانستم فوتبال بازی کنم. عضو یک تیم دسته 3 بلژیکی با حقوق و مزایایی خوب شدم. بعد از اخذ مدرک دکترا به ایران بازگشتم.

از دوران مربیگری خود در تیم های باشگاهی و تیم ملی بگویید.

در بلژیک جدای از دانشگاه در کلاس های فوتبال بین المللی شرکت و مدرک مربیگری خود را از یوفا دریافت کردم که یکی از معتبرترین مدرک های مربیگری است. پس از بازگشت به ایران، چند باشگاه به من درخواست مربیگری داد. آن زمان آقای اولیایی رییس هیات فوتبال همدان بود به درخواست وی یک سال سرمربی تیم همدان بودم و تیم موفق شد قهرمان منطقه شود. حضور یک ساله ام در همدان مرا در رسانه ها مطرح کرد و تیم های متعددی خواهان من شدند. از میان درخواست ها، باشگاه استقلال را انتخاب کردم و یک سال نیز سرمربی استقلال بودم. بعد به تیم شهرداری تبریز رفتم و تیم را از دسته 2 به دسته 1 آوردم. بعد از آن سرمربی سایپا شدم. با سایپا قهرمان لیگ و قهرمان جام حذفی شدم. سپس به پیکان رفتم.

در مسابقات مقدماتی تیم ملی برای جام جهانی  فرانسه 1998 کنار آقای ویرا سرمربی بلژیکی تیم ایران بودم. در آن رقابت ها بعد از بازی مهم و به یادماندنی ایران و استرالیا، تیم به جام جهانی رفت. در جام جهانی فرانسه نیز  همراه آقای جلال طالبی بودم و تیم نتایج خوبی گرفت. پس از آن نزدیک به ده سال دیگر کار مربیگری کردم.

 نظرتان در مورد تیم ملی و حضور سرمربی ایرانی چیست؟

حضور سرمربی ایرانی برای تیم ملی اتفاق مثبتی است. آقای قلعه نویی با توجه به تجاربِ گذشته از شخصیت هایِ کارآمد فوتبالِ کشور درخواست همکاری کرده و اینطور که من شنیدم چند مربی با ویژگی های متفاوت برای همراهی و  کمک در کنار خود استخدام کرده است. فکر می کنم با توجه به تجربه های وی، تیم ملی مستحکم، کارآزموده و درخور شأن نامِ ایران به جام جهانی روانه خواهد شد.

حرف آخر

از اینکه جامعه ما علاقه ویژه ای به ورزش دارد خوشحالم. ما می بینیم که هر استان به تناسب امکانات و اقلیم در یک رشته خاص چون فوتبال، کشتی، بسکتبال، وزنه برداری و ... علاقمند و استعداد دارد. خوشبختانه  هم اکنون امکانات برای اینکه جوانان به ورزش بپردازند مناسب است. معتقدم ورزش حامی انسان است و بر سلامت روح و روان موثر است. افرادی که ورزش را از کودکی و  پایه آغاز کرده اند از لحاظِ شخصیتی برجسته و منطقی و از آمادگی جسمانی خوبی برخوردار هستند. توصیه می کنم همه خانواده ها فرزندانشان را به ورزش ترغیب کنند زیرا ورزش تبعات بسیار مثبتی در زندگی فردی و اجتماعی دارد.

خبرنگار: سمیه انصاری فر