اکبر مالکی را می توان یکی از بهترین دروازه بان های فوتبال ایران دانست که سال ها در کسوت مربی در رده باشگاهی و ملی حضور داشته است. مالکی از مجری کارشناسان ورزش در تلویزیون است و همه او را با برنامه «صبح و سلامتی» به یاد می آورند. پایگاه خبری صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور گفت و گویی داشته با این پیشکسوت ارزنده  فوتبال و آمادگی جسمانی که در ادامه می خوانید.

متولد چه سالی هستید و از ورودتان به ورزش بگویید.

 متولد 29 آبان 1324 در کرمانشاه هستم. وقتی کودک بودم به دلیل شغل پدرم به تهران آمدیم ولی همچنان خود را بچه شهرستان می دانم. در دوران دبستان و دبیرستان با هم سن وسال ها و دوستانم در زمین های خاکی با توپ پلاستیکی فوتبال بازی می کردم. در محله میدان امام حسین با همایون بهزادی بچه محل بودم. او مرا به باشگاه امجدیه برد و من عضو تیم جوانان شاهین شدم. پس از آن به تیم جعفری رفتم. در واقع فوتبال را از دسته 2 و 3 شروع کردم. در همان دوران عضو تیم منتخب تهران شدم و با آن تیم در مسابقات باشگاه های کشور در سال 1343 قهرمان کشور شدیم. همزمان با فوتبال تحصیلات خود در رشته کارشناسی تربیت بدنی را ادامه دادم و دبیر ورزش شدم. بعد از تیم جعفری به تیم عقاب که یکی از تیم های پرستاره بود رفتم. 11 سال در عقاب ماندم. بعد از آن به تیم اقبال رفته، سپس یک سال در سپاهان بودم، دو سال در تیم تراکتورسازی حضور داشتم و بعد به تهرانجوان رفتم. در دوران 20 ساله فوتبال خود 10 بازی ملی کردم و با تیم ملی در جام عمران منطقه ای حضور داشتم، مدتی نیز عضو تیم منتخب ارتش بودم. سال 62-61 از فوتبال خداحافظی کردم. همچنین در حوزه آمادگی جسمانی و حرکات اصلاحی همزمان با فوتبال فعال بوده ام.

از مربیگری خود در رده باشگاهی و ملی بگویید؟

بعد از خداحافظی از فوتبال تصمیم به مربیگری گرفتم. دوره های متعدد مربیگری را گذراندم و شروع کارم با تیم ملی جوانان و بعد از آن امید بود. سال ها در کادر مربیگری تیم ملی بزرگسالان بوده ام و آخرین بار تیم ملی را در جام جهانی فرانسه همراهی کردم. در رده باشگاهی نیز مربی تیم های تهرانجوان و سرخه حصار بوده ام. مدرک "ای" مربیگری از فیفا و مدرک بین المللی کوئیچینگ پزشکی، ورزشی را نیز دارم.

«ما هنوز یک باشگاه حرفه ای نداریم»

نظر شما در مورد تیم ملی فوتبال چیست؟

سال ها کی روش سرمربی تیم ملی بود که متاسفانه با توجه به هزینه بالایی که بر فوتبال ما تحمیل کرد وظایف خود را طبق قراردادهایش انجام نداد. به نظر من رفتن به جام جهانی و پس از دو بازی حذف شدند کار بزرگی نیست. بیش از چهار دهه است که فوتبال ما در سطح آسیا در هیچ رده ای نتوانسته قهرمان شود. من 60 سال در ورزش این کشور فعال بوده ام. فوتبال ما یک فوتبال سنتی و احساسی است و  همچنان پیشرفت آنچنانی نداشته است. ما هنوز یک باشگاه حرفه ای نداریم. باشگاه های حرفه ای دنیا حداقل در 15، 16 رشته تیم دارند. کمپ های تیم های بزرگ دنیا زمین های متعدد فوتبال دارند. ما اینجا فقط تیم داریم. هزینه ها و قراردادها در فوتبال ما میلیاردی و در سطح حرفه ای اما بازی ها در حد آماتور است. حضور مربی ایرانی و فرصت دادن به او خیلی مهم و موثر است و دست دلالان را از فوتبال ملی کوتاه می کند.

 شما سال ها با برنامه «صبح و سلامتی» و برنامه های دیگر در تلویزیون و خارج از آن در حوزه آمادگی جسمانی و سلامت جامعه فعال بوده و هستید در این خصوص توضیح دهید.

نزدیک به 35 سال است که آمادگی جسمانی را آغاز کرده ام. همزمان هم دروازه بان بودم و هم در بخش فیزیکال خود را ارتقا دادم. کلاس های توسعه سلامت را بیشتر از 20 سال است که آغاز کرده ام، تاکنون حدود  40 هزار نفر در کلاس های آمادگی جسمانی و حرکات اصلاحی من شرکت کرده اند و این دوره ها هنوز ادامه دارد. در تلویزیون نیز به عنوان کارشناس مشغول آموزش آمادگی جسمانی به مردم بوده و هستم و دغدغه سلامت عمومی و پویایی جامعه همیشه با من است.

«پیشکسوت همیشه قابل احترام است»

سخن آخر

من هنوز خود را بازنشسته نمی دانم زیرا همچنان در ورزش شاغل هستم، مطالعه می کنم و سعی می کنم به روز باشم و شرایط فیزیکی خود را حفظ کنم. پیشکسوت همیشه قابل احترام و سمبل هر محفلی است. اما معتقدم اگر در رشته ای بازنشسته شده و از آن فاصله گرفته و مطالعه نداریم و دانش خود را به روز نکرده ایم نباید در مورد آن رشته و وضعیت کنونی اش نظر بدهیم و بعنوان یک پیشکسوت فقط باید به بازگو کردن خاطرات اکتفا کنیم.