میناسیان:  آرارات به 8 سال زیر سازی احتیاج دارد/ پیشکسوتان به حمایت های مادی و معنوی بیشتری احتیاج دارند

مائیس میناسیان بازیکن اسبق ارمنی تبار تیم ملی فوتبال کشور معتقد است باشگاه آرارات برای گرفتن جانی دوباره و بازگشت به لیگ برتر، به 8 سال زیرسازی احتیاج دارد.

میناسیان  در گفت و گو با خبرنگار روابط عمومی صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور درباره آغاز حضور خود در ورزش چنین گفت:  بیست مهرماه سال 1333 در محله ی میرزای شیرازی فعلی به دنیا آمدم. فوتبال را در زمین های خاکی محل که در حال حاضر بیمارستان محب یاس قرار دارد شروع کردم. در محل فقط یک زمین فوتبال بود که صبح تا شب در آنجا بازی می کردیم.

وی در ادامه اضافه کرد: کارو حق وردیان، آندرانیک اسکندریان، مسعود مژده ای، عباس مژده ای، آندرانیک آذریان و برادرم آریس میناسیان که در پست هافبک تیم آرارات بازی می کرد از این محل به ورزش فوتبال پیوستند.

میناسیان همچنین گفت: رشته ورزشی اولم بوکس بود، در محله، شاهین برادر کارو حق وردیان سرپرست تیم جوانان آرارات پیشنهاد کرد که به تیم جوانان بپیوندم، همان سال که حدود 50ـ51 بود به تیم بزرگسالان آرارات نیز دعوت شدم. سال 52ـ53  نیز به تیم ملی دعوت شدم و افتخار داشتم با تیم ملی دو سال قهرمان آسیا شوم.

                                                                            

این پیشکسوت فوتبال درباره حضورش در باشگاه پاس و کناره گیری از فوتبال توضیح داد: به خاطر شرایط سربازی به تیم پاس رفتم، 5ـ6 سال در پاس بازی کردم که در همین مقطع دو سال قهرمان و دو سال نایب قهرمان و یک سال هم در لیگ برتر ( جام تخت جمشید) به مقام سوم رسیدیم. از سال 52 تا 56 در تیم پاس حضور داشتم و سال 57 به تیم استقلال (تاج سابق) دعوت شدم، حدود 9 ماه در استقلال حضور داشتم که انقلاب اسلامی به وقوع پیوست. بعد از انقلاب دوباره به پاس برگشتم که پاس به لیگ دسته دو سقوط کرد و من دیگر فوتبال بازی نکردم.

وی همچنین اضافه کرد: سال 1364 بود که به عنوان مربی و کاپیتان به تیم آرارات پیوستم آن زمان با حسن حبیبی همکاری کردم که خوشبختانه همان سال به لیگ برتر صعود کردیم.

میناسیان درباره بدشانسی های کارنامه ورزشی خود گفت: متاسفانه در چندین برهه حساس زندگی فوتبالی خود بدشانسی آوردم. سال 1976 در مقدماتی المپیک مونترال بازی کردم و عضو تیم ملی بودم اما به المپیک اعزام نشدم. این اتفاق مجدد در سال 1978 المپیک آرژانتین هم افتاد ما صعود کردیم اما بازهم اعزام نشدم تنها دلیلش هم این بود

که من پست هافبک راست بازی می کردم و هم پست علی پروین بودم. در مسابقات ارتش های جهان هم که سال 56 در عربستان برگزار شد با یک پنالتی به آلمان باختیم و دوم شدیم.

پیشکسوت ارمنی تبار اسبق تیم ملی فوتبال درباره مشکلات باشگاه آرارات و عدم پیشرفت این باشگاه توضیح داد:  یک تعداد اقلیت های ارامنه کوچ کردند. کمتر از گذشته فوتبالیست داریم و مشکلات مالی هم هست. مدیریت باشگاه هر دو سال یک بار تعویض می شود و این بی ثباتی در کنار مسائل دیگر باعث شده تیم آرارات به اقتدار سابق خود نباشد. باشگاه آرارات به 8 سال زیر سازی احتیاج دارد، اگر بودجه کافی و مدیریت درست باشد حداقل آرارات به لیگ برتر یا لیگ دسته یک راه پیدا می کند.

میناسیان در پاسخ به این سوال که "از نظر او بهترین بازیکنان ایران و خارج از کشور قبل و بعد از انقلاب چه کسانی هستند " گفت:  به نظرم بهترین بازیکن گذشته ایران پرویز قلیچ خانی و در خارج از کشور پله و بکن باوئر بودند و در حال حاضر هم مهدی طارمی در  ایران و رونالدو در جهان بهترین بازیکنان هستند.

این پیشکسوت فوتبال کشور در پایان با بیان اینکه " پیشکسوتان به حمایت های مادی و معنوی بیشتری احتیاج دارند" اظهار کرد: پیشکسوتان فوتبال در گذشته مثل فوتبالیست های حال حاضر نبودند که قراردادهای کلان ببندند و فکر معیشت آینده خود باشند. صندوق و وزارت ورزش اگر بتوانند به پیشکسوتان رسیدگی بیشتری کنند خیلی بهتر می شود. در این سال ها مراسم های تجلیلی برای پیشکسوتان گرفته شد که بسیار اقدام مثبت و ماندگاری بود.