بلندقامتترین مرد ایران و خاورمیانه است؛ اما آنچه او را در میان مردم به شهرت و محبوبیت رسانده حضور تاثیرگذارش در تیم ملی والیبالنشسته ایران است. "مرتضی مهرزاد" با ترکیبی از استعداد ذاتی، پشتکار بینظیر و تواضع، نه تنها در عرصه ورزش بلکه در قلب مردم جایگاهی ویژه دارد. مهرزاد با تیم ملی والیبالنشسته ایران سه بار قهرمان پارالمپیک شده است. پایگاه خبری صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور در زادروز این قهرمان گفتوگویی با وی داشته که در ادامه میخوانید.
امروز چند ساله میشوید؟
متولد بیستوششم شهریورماه در رودسر استان گیلان هستم و امروز 38 ساله میشوم.
اولین تولدی که برایتان جشن گرفتند را به یاد دارید؟
خاطرهی مشخصی از چنین جشنی در کودکی به یاد ندارم؛ ولی در حالحاضر خانواده و دوستان هر سال برایم جشن میگیرند و یاد این روز را برایم شیرین میکنند.
از احساس و آرزوی خود در زادروزتان بگویید؟
روز تولدم همیشه در یادم است و برایم اهمیت دارد؛ اما احساس خاصی در این روز ندارم، شاید شانس یک سال دیگر زندگی کردن نکته قابل توجه این روز باشد. سلامتی همه مردم تنها آرزویی است که همیشه دارم.
نگاهتان به زندگی چه تغییری کرده است؟
من هم مانند دیگران با گذشتن روزهای زندگیام نگاهم به دنیا و مسائل تغییر کرده است. یاد گرفتهام صبورتر باشم و زندگی را به خود سخت نگیرم.
از ورودتان به ورزش بگویید.
به دلیل مسائل هورمونی رشد قد من در نوجوانی بسیار زیاد و سریع بود؛ در 13، 14 سالگی یک تصادف باعث شد از ناحیه لگن آسیب ببینم و همین آسیبدیدگی باعث توقف رشد پای راستم شد. دوران سختی بود عملهای جراحی متعدد، شرایط فیزیکی جدید و آسیب پایم، باعث افسردگیام شده و تقریبا خانهنشینم کرده بود. ورودم به ورزش خیلی اتفاقی بود. سال 88 در برنامه تلویزیونی ماه عسل حضور پیدا کردم. آقای گلچین کاپیتان والیبال نشسته چالوس این برنامه را دیده بود و با پیگیری و تلاش شماره من را پیدا کرده و پیشنهاد داد که وارد این ورزش شوم. تا قبل از آن من اصلا ورزش نکرده بودم و همین آغاز راه جدید زندگیام شد. او اولین مربی و مشوق من بود. سال 94 وارد تیم ملی والیبالنشسته شدم.
چه عناوینی با تیم ملی والیبالنشسته کسب کرد؟
بیش از 99 درصد عناوینی که با تیم ملی کسب کردهام قهرمانی بوده است از جمله طلای پارالمپیکهای 2016 ریو، 2020 توکیو و 2024 پاریس. کسب نشان طلای پاراآسیایی 2018 جاکارتا و 2022 هانگژو، دو قهرمانی جهان و چندین عنوان بینقارهای و بینالمللی دیگر نیز در کارنامه دارم.
از تاثیری که ورزش در زندگیتان داشته بگویید.
همیشه گفتهام زندگی من به دو بخش قبل از ورزش و بعد از آن تقسیم شده است. قبل از ورود به ورزش بسیار ناامید و از زندگی دلسرد شده بودم. ورودم به ورزش باعث تحول عظیمی در من و بازگشتم به زندگی شد. والیبالنشسته باعث شد تا زندگیام کاملا تغییر پیدا کند، هرگز تصور نمیکردم روزی در میدانهای بزرگ ورزشی حضور داشته باشم. روزهایی را به یاد دارم که به دلیل شرایط فیزیکیام حتی در جامعه حضور نداشتم؛ ولی الان محبت مردم به خود را میبینم. مسیر زندگی من پر از فراز و نشیب بود و خانوادهام همواره در تمام روزها و شرایط کنارم بود.
از احساستان در زمان کسب طلای پارالمپیک بگویید.
وقتی در ریو بر سکوی پارالمپیک ایستادم خوشحال بودم و حضور در چنین جایگاهی را باور نمیکردم. روزهای سخت و تلاشهایی که از سر گذرانده بودم را به یاد آوردم. پارالمپیک میدانی ورای خیال من بود. هیچ وقت چنین سطحی از زندگی را تصور نکرده بودم، قهرمانی و افتخارآفرینی ملی شانسی بود که نصیب من شده بود.
چشماندازتان برای حضور در این رشته چیست؟
تا زمانی که توانایی داشته باشم و البته برای تیم ملی مثمرثمر باشم به ورزش ادامه خواهم داد. از فردا اردوی تیم ملی برای مسابقات جهانی آغاز میشود و امیدوارم که نتیجه خوبی در آن رقابتها کسب کنیم زیرا تیمهای رقیب با آمادگی کامل در برابر تیم ما قرار میگیرند.
توصیه شما از کولهبار زندگی به دیگران چیست؟
تلاش کردن و ناامید نشدن تنها توصیهای است که به دیگران و خصوصا افرادی با مشکلات خاص دارم. باید تلاش کرد و راههای جدید را برای خود ساخت.
حرف آخر.
از صندوق حمایت که در زادروزم به یادم بود تشکر میکنم.
خبرنگار: سمیه انصاریفر