در المپیک 1952 هلسینکی در دسته 56 کیلوگرم پس از ایوان میخائیلوویچ وزنه‌بردار شوروی و محمود نامجو، یک ایرانی دیگر نیز بر سکوی المپیک ایستاد. او کسی نبود جز زنده‌یاد علی میرزایی نامی که کمتر از آن یاد شده است. میرزایی جوان در دوران اوجِ قهرمانی نامجو به وزنه‌برداری معرفی شد و تلاش کرد تا در سایه نام ورزشکاری پرتجربه و بزرگ چون او نمانَد. میرزایی از نامداران وزنه‌برداری ایران است که توانست نشان المپیک، جهان و بازی‌های آسیایی را کسب کند.
به گزارش پایگاه خبری صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور، مدال‌آوری و درخشش بزرگانی چون سلماسی در وزنه‌برداری انگیزه‌ای برای نوجوانان آن زمان بود تا بخواهند این رشته را ادامه دهند. علی میرزایی نیز یکی از این نوجوانان بود که علی‌رغم مخالفت خانواده و با پافشاری به ورزش و رشته وزنه‌برداری روی آورد و در 15 سالگی از باشگاه "آهن" این ورزش را آغاز کرد.
میرزایی متولد هشتم بهمن‌ماه 1308 در تهران محله پاچنار است. او با آن چثه کوچک خود آنقدر مصمم بود که توانست در دسته‌ای که نامجویِ صاحب‌ِ نام و مدال در آن وزنه می‌زد بدرخشد و بر سکوی المپیک، جهان و بازی‌های آسیایی قرار بگیرد. زمانی که در دسته ۵۶ کیلوگرم چهره شد رقیب سرسختی به نام نامجو داشت. این ۲ قهرمان ملی رقابت تنگاتنگی برای کسب عنوان داشتند، طوریکه در اولین دوره بازی‌های آسیایی دهلی‌نو در سال 1951 نامجو قهرمان و میرزایی نایب قهرمان شد. علی میرزایی در این رقابت‌ها برای نخستین بار به عضویت تیم ملی ایران درآمده بود. در همان سال در مسابقات جهانی میلان نیز میرزایی پس از نامجو در سکوی دوم ایستاد و مدال نقره گرفت.
در فنلاند در جریان بازی‌های المپیک هلسینکی 1952، پس از وزنه‌بردار شوروی، عنوان نایب قهرمانی دسته 56 کیلوگرم به نامجو رسید و میرزایی هم در سکوی سوم ایستاد.
میرزایی از متخصصین حرکت پرس در تاریخ وزنه‌برداری ایران است. او در المپیک هلسینکی در حرکت پرس رکورد بالاتری نسبت به میخائیلوویچ و نامجو زد؛ ولی در یک ضرب و دو ضرب، از این دو رقیب جا ماند و با برنزی که گرفت توانست یکی از 7 مدال ایران در این بازی‌ها را کسب کند.
در سال 1954 که رقابت‌های جهانی در وین برگزار می‌شد. تیم ایران با 6 وزنه‌بردار که میرزایی یکی از آن‌ها بود، در این مسابقات شرکت کرد. میرزایی به دنبال نامجو و در یک رقابت نزدیک با او، توانست در مجموع با 203/5 کیلوگرم در سکوی سوم قرار گیرد و یک نشان برنز دیگر بر افتخارات گذشته خود بیفزاید. در این مسابقه‌ها، ایران به لطف نشان‌های نقره نامجو و نشان برنز میرزایی، توانست پس از شوروی و آمریکا، مقام سوم را در رده‌بندی ملل احراز کند.
میرزایی باور داشت که اگر نامجو در کره ماه قهرمان شود من هم نایب‌قهرمان آن مسابقات خواهم شد. او همواره از نامجو به عنوان استاد و الگوی خود نام می‌برد.
میرزایی یک‌بار هم توانست رکورد حرکت دوضرب جهان را بهبود بخشد. در سال 2008 فدراسیون جهانی وزنه‌برداری 5 نشان ویژه طلایی موسوم به IWF را به 5 قهرمان نخبه این ورزش میررسول رئیسی، علی میرزایی، منوچهر برومند، محمد نصیری و حسین رضازاده اهدا کرد. وی در عرصه مربیگری نیز موفق عمل کرد و سال‌ها مربی و استادِ محمد نصیری قهرمان جهان و المپیک بود.
علی میرزایی قهرمان ارزنده ورزش ایران، ۲۸ تیرماه ۱۳۹۹ به علت بیماری و کهولت سن در ۹۱ سالگی درگذشت.
روحش شاد و یادش گرامی‌باد.
عناوین و افتخارات علی میرزایی
بازی های المپیک
1952 هلسینکی، فنلاند نشان برنز
مسابقات جهانی
1951 میلان، ایتالیا نشان نقره
1954 وین، اتریش نشان برنز
1955 مونیخ، آلمان رتبه ششم
بازی‌های آسیایی
1951 دهلی‌نو، هندوستان نشان نقره
مسابقات قهرمانی ایران
1330 تهران نشان طلا