معتقد است زندگی بر مدار امید میچرخد و این امید است که شوق رسیدن به آینده را در دل انسان زنده نگه میدارد، هرچند زندگی همیشه روی خوش ندارد و سوی تاریک و روشنش را باید دید و پذیرفت؛ ولی نباید از امید دست کشید.سعید عبدولی فرنگیکار سابق ایران، قهرمان جهان و دارنده مدال برنز المپیک 2016 ریو از تغییر نگاه و ذهنیتش به زندگی در گذران عمر میگوید. او متولد نیمه اول آبانماه 1368 در اندیمشک است. پایگاه خبری صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان گفتوگویی با این قهرمان ارزنده داشته که در ادامه میخوانید.
چند ساله میشوید؟
13 آبان ماه امسال 35 ساله میشوم.
حستان از بالا رفتن سن چیست؟
اگر بگویم حسم خوشایند است صادق نبودهام. خیلی نسبت به بالا رفتن سنم حس خوبی ندارم؛ اما عبور از مراحل مختلف زندگی بخشی از مسیر پر پیچ و خمِ آن است و با امید به آینده تلاش دارم به بهترین شکل این راه را طی کنم.
آیا نگاهتان به زندگی با بالا رفتن سن تغییر کرده است؟
بیشک نگرشم نسبت به زندگی و مواجهه با آن تغییر کرده است. هر روز که پیش میروم به گذرا و فانی بودن آن بیشتر پی میبرم. بیارزشی برخی مسائل با گذر عمر آشکار میشود؛ اما این موجب نشده که امیدم را از دست بدهم. امید نیرویی است که ما را به جلو میبرد، انسان به شوق آینده روزها را سپری میکند. من روزهای زیبا در زندگیام بسیار داشتهام. روزهایی که در میدان ورزش با پیروزی، دل مردم را شاد کرده، روی سکو رفته و پرچم ایران را به اهتزاز درآوردهام. محبت مردم به من در کوچه و خیابان موجب خوشبختیِ من است و آن را یک سرمایه میدانم. سرمایهای که ورزش به من داده است.
اولین جشن تولدی که برایتان گرفته شد را به یاد دارید.
زمانی که ما کودک بودیم رسم و رسومهایی چون تولد گرفتن وجود نداشت. اولین تولدم را همسرم پس از ازدواج برای من گرفت. سال دقیقش یادم نیست؛ ولی سالهاست این روز را در کنار همسر و چهار فرزندم جشن میگیرم. همیشه تکاپوی همسرم در روزهای نزدیک به تولدم برایم قابل توجه و احترام است.
بهترین هدیه تولدی که گرفتهاید؟
فکر می کنم همه هدیهها باارزش هستند، زیرا از روی دوست داشتن و محبت میباشند، همسرم هدیه امسالم را که یک گوشی موبایل بود پیش از تولد به من داد که بسیار برایم ارزشمند است. فرزندانم هم معمولا سعی میکنند هرطور شده خودشان برایم هدیهای تهیه کنند، اغلب با کاردستیهایی که درست میکنند و متنهایی که در آن برایم مینویسند غرق شادی و خوشبختیام میکنند. عشق و محبت خانوادهام بهترین هدیهای است که خدا به من ارزانی کرده.
آرزویتان در روزتولدتان چیست؟
سلامتی و عاقبتبخیری خانواده، همسر و فرزندانم آرزوی همیشگیام است. خداوند به من دو دختر و دو پسر اعطا کرده است آرزو میکنم تنشان همیشه سلامت باشد و در مسیر رویاهایشان قدم بردارند.
از ورودتان به کشتی بگویید، شما خانوادهی اهل کشتی هستید.
پدر من کشتیگیر بود و در سطح کشوری کشتی میگرفت هرچند که به دلایل مختلفی از جمله رسیدگی به معاشِ زندگی آن را رها کرد؛ ولی عشق و علاقه به این ورزش از همان کودکی در دل من نهادینه شد. از 11، 12 سالگی کشتی را آغاز کردم و این مسیر را تا مدال المپیک طی کردم. کشتی در خانواده ما مورد توجه است و هر چهار برادر کشتیگیر هستیم. یکی از پسرانم نیز قهرمان کشور است و مانند پدر و عموهایش کشتی را با علاقه و جدیت دنبال میکند.
از عناوین خود بگویید و چه زمان از کشتی خداحافظی کردید؟
کسب برنز المپیک ۲۰۱۶ ریو، طلای مسابقات 2011 قهرمانی جهان، طلای بازیهای آسیایی ۲۰۱۰ گوآنگجو، برنز بازیهای آسیایی 2014 اینچئون، دو برنز جهان، یک طلا و دو برنز آسیا را در کارنامه خود دارم. سال 2019 پس از کسب عنوان قهرمانی آسیا و برنز جهان از تشک کشتی خداحافظی و به مربیگری روی آوردم.
شرایط کشتی کشور را چگونه میبینید؟
در چند سال اخیر شاهد اتفاقات مثبتی در این رشته بودیم. کشتی اعتبار ورزش ایران است و خوشبختانه هماکنون به این رشته مدالآور آنگونه که درخور آن است رسیدگی میشود، بدون اغراق میگویم در مدت حضورم در کشتی مدیری به دغدغهمندی و موفقیت علیرضا دبیر ندیدم. ساخت و تجهیز چندین مجموعه ورزشی با استاندارد روز دنیا، خوابگاه و سالن تمرین مناسب، تغذیه اصولی و پاداشهایی که حاشیه امن و مشوق ملیپوشان است همگی در ارتقای کشتی ما موثر است.
توصیه شما با توجه به تجربهتان از زندگی به جوانها چیست؟
مهمترین توصیهام این است که اگر دنبال موفقیت هستند انرژی خود را تنها صرف مسیر خود کنند و به حاشیه نپردازند، هرگز بر اساس حرف دیگران برای زندگی خود برنامهریزی نکنند و اجازه ندهند هیچ کلامی آنها را از مقصدِ اصلی دور کند، تنها بر راهی که برای زندگی بهتر و موفقیت پیش گرفتهاند تمرکز داشته باشند. خوشبختانه شرایط و بستر ورزش قهرمانی در کشور ما نسبت به گذشته بسیار بهتر و مهیاتر شده است، اگر به ورزش علاقه دارند از این فرصت به نحو احسن استفاده کنند.