ابراهیم جوادی پیشکسوت کشتی ایران و دارنده چهار مدال طلای جهان و یک برنز المپیک از مسئولان ورزش کشور خواست در جهت اعتلای ورزش پهلوانی و باستانی ایران بکوشند.

ابراهیم جوادی پیشکسوت کشتی ایران و دارنده چهار مدال طلای جهانی و یک برنز المپیک در کشتی آزاد درباره شرایط حال حاضر خود به خبرنگار روابط عمومی صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور گفت: پاهای من از زمان گذشته و از زمانی که به صورت حرفه ای کشتی می گرفتم مشکلات خاص خودش را داشت، اکثر ورزشکارها با این آسیب ها روبرو می شوند اما در زمان های گذشته به این صورت نبود، آن زمان نمی توانستیم آسیب ببینیم و تحت مداوا قرار بگیریم زیرا حداقل شش ماه طول می کشید که به مسابقات ورزشی برگردیم و ما وقت آن را نداشتیم. به همین دلیل زمانی که آسیب دیدم با آن کنار آمدم و برای مداوا کاری انجام ندادم، متاسفانه این آسیب در دوران بزرگسالی و در دوران پیری بنده را دچار مشکل کرد.

×× باید زانوهایم را عمل می کردم، زندگی عادی ام دچار خلل شده بود

وی ادامه داد: دو سال است که به این نتیجه رسیده ام که باید پاهایم را عمل کنم، زانوهایم خیلی مرا اذیت می کرد، پاهایم پرانتزی شده بود و نمی توانستم از پله ها بالا بروم، زندگی عادی ام دچار خلل شده بود. در این ماه دو بار تحت عمل جراحی قرار گرفتم که یک عمل مربوط به پارگی مینیسک و عمل بعدی نیز در رابطه با ساییدگی کشکک زانو بود. عمل مفاصل زانو مشکل خاص خود را دارد که فعلا موفقیت‌آمیز بوده و نتیجه آن در آینده مشخص می‌شود.

جوادی از صندوق به عنوان پشتیبان و حامی قهرمانان و پیشکسوتان تشکر کرد و افزود: صندوق حمایت در زمینه بستری در بیمارستان و انجام امور درمانی خیلی به من کمک کرد و همیشه پیگیر شرایط و وضعیت سلامتی و بیماری بنده بود. از مسئولان و تمامی پرسنل این مجموعه که همیشه یار و یاور پیشکسوتان بودند صمیمانه تشکر می کنم و برایشان آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.

دارنده چهار مدال طلای جهان با بیان اینکه " بازنشسته هیچ ارگانی نیستم  و از هیچ سازمان دولتی حقوق دریافت نمی کنم" توضیح داد: در دوران قبل از انقلاب اسلامی ورزشکاران بدون اینکه حضور فیزیکی در محل کار داشته باشند به استخدام سازمان تربیت بدنی یا ارگان های مختلف دولتی در می‌آمدند و  مقرری به حساب آنها واریز می‌شد. بنده هم به استخدام سازمان تربیت بدنی درآمده بودم  اما متاسفانه رئیس سازمان تربیت بدنی وقت اطلاعیه ای منتشر کرد مبنی بر اینکه کسانی که از دولت حقوق می گیرند حتماً باید به سر کار بیایند و در محیط کار حضور داشته باشند.

××آرزویم این بود بدون هیچ باختی کشتی را کنار بگزارم

جوادی در ادامه اظهار داشت:  من به رئیس سازمان تربیت بدنی گفتم کسانی که در گذشته قهرمان شده اند بدون حضور در محل کار مستمری دریافت می کنند. متاسفانه رئیس سازمان تربیت بدنی وقت، گفتند الان شرایط عوض شده و باید حتماً به سر کار بیایید و مثل کارمندها ساعت کاری خود را پر کنید. بنده هم گفتم به دلیل اینکه ساکن کرج هستم امکان رفت و آمد به تهران را ندارم.  با توجه به شرایطم استخدامم نکردند و در حال حاضر متاسفانه از هیچ ارگان و سازمان حقوق بازنشستگی دریافت نمی کنم.

طلایی جهان درباره تنها آرزوی ورزشی خود گفت: در تمام مسابقاتی که شرکت کردم مدال طلا گرفتم، فقط متاسفانه یکبار در مسابقات المپیک مونیخ به یک حریف بلغار برخورد کردم، با توجه به تبانی که روس ها با آنها  انجام دادند کشتی‌گیر روسیه نفر اول، بلغار دوم و من سوم و مدال برنز گرفتم.  ۶ سال در تیم ملی حضور داشتم و بعد از آن دیگر کشتی نگرفتم.  آرزویم این بود که در دوران قهرمانی هیچ باختی نداشته باشم و بدون باخت کشتی را کنار بگذارم اما متاسفانه به آرزویم نرسیدم و با یک باخت کشتی را برای همیشه کنار گذاشتم.

×× درحال حاضر ورزش کشتی علمی شده، در گذشته دیمی بود

جوادی درباره تفاوت کشتی امروز دنیا با گذشته اظهار داشت: در دوران ما ورزش به صورت دیمی بود. مربیان تجربیاتی فنی داشتند و با قهرمان ها کار می کردند. درواقع  تجربیات آنها به صورت علمی نبود. درحال حاضر کشتی خیلی علمی و  بهتر شده. در دوران قدیم فقط برای مسابقات المپیک و بازی‌های آسیایی سالی یک یا دو بار اردویی ده تا پانزده روزه برگزار می‌کردند.  تغذیه درست و حسابی نداشتیم و اصلا برنامه‌ریزی وجود نداشت.  بعضی مواقع در مسابقات خارجی می‌دیدیم که حریفان خارجی به عنوان ناهار یا شام ماکارونی و سیب زمینی می خوردند، آنها را مسخره می کردیم و می خندیدیم. در واقع آنها کار درستی می‌کردند چون دکتر تغذیه داشتند اما ما به دلیل اینکه دکتر تغذیه نداشتیم مدام به دنبال گوشت قرمز و کباب بودیم. در حال حاضر شرایط نسبت به گذشته خیلی فرق کرده است دکتر تغذیه، فیزیوتراپ وجود دارد و در کنار ورزشکار است.  متاسفانه آن زمان فقط یک دکتر معمولی وجود داشت که با ما به مسابقات می آمد و فقط به آسیب‌های ورزشکاران در حین مسابقات رسیدگی می‌شد. 

×× همیشه می خواستم روی پای خودم بایستم و نان بازوی خودم را بخورم

این پیشکسوت همچنین گفت: آن زمان برای گرفتن یک کشتی اندازه ۳ مسابقه کشتی تلاش می کردیم.  تمام بدنمان آسیب دیده است جای سالمی در بدنمان نداریم.  ما ورزشکار های قدیمی خیلی صدمه دیده ایم،  فقط و فقط به فکر قهرمانی بودیم و به جز قهرمانی به چیز دیگری فکر نمی‌کردیم، به یاد دارم در گذشته ورزشکاران و قهرمانان که در بازی آسیایی یا  المپیک مدال کسب می کردند مورد تقدیر و توجه قرار می گرفتند. در مراسم تقدیر اگر ورزشکاری روی صحبت و گلایه داشت از  مشکلات خود سخن می گفت. مقام مسئول آن دوره هم با توجه به درخواست آن ورزشکار یا قهرمان به نیاز او رسیدگی می کرد مثلاً ورزشکاری میگفت خانه یا ماشین ندارم؛ برای آن ورزشکار خانه یا ماشین تهیه می کردند.  

جوادی ادامه داد: همیشه می خواستم روی پای خودم بایستم و با تلاش و کوشش نان بازوی خودم را بخورم.  همه ی زندگی ام را برای کشتی گذاشتم و راضی هستم، کشتی را دوست دارم. بعد از خداحافظی هم کار کردم و مربی گری را آغاز کردم چهار دوره در هیئت کشتی شهرستان کرج فعالیت کردم. اگر هزار بار بمیرم و باز هم زنده شوم کشتی را انتخاب می‌کنم.  کشتی تمام دنیای من است.  قدیمی ها به ما احترام می گذارند و ما را می شناسند. شاید نسل جدید ما را نشناسد ولی به هر حال مردم قدردان هستند و این برای من بزرگترین دستاورد است.

مرد طلایی جهان درباره ی کشتی پهلوانی و شرایط آن در کشور اظهار کرد: فکر می کنم حضور رسمی برخی از رشته های ورزشی ایران از جمله کشتی در زمان مسابقات جهانی سال ۱۹۴۸ لندن بود.  تا قبل از این مسابقات،  ما کشتی پهلوانی داشتیم؛  در واقع کشتی پهلوانی با فرهنگ این مرز و بوم گره خورده و جزوی از ورزش باستانی ایران است.  قبل از انقلاب اسلامی هم مسابقات ورزش‌های پهلوانی برگزار می شد و عالی ترین مقام آن زمان بازوبند پهلوانی را بر روی بازوی ورزشکار می بست؛ یکی از ورزشکارهای خوب ورزش پهلوانی آن زمان علیرضا سلیمانی، کشتی گیری نامدار بود.

×× برای اعتلاء و حفظ کشتی پهلوانی بکوشیم

وی افزود:  علیرضا سلیمانی کشتی گیر آزاد کار بود که در مسابقات جهانی سوئیس مقام اول را کسب کرد اما قبل از آن در کشتی پهلوانی هم رقابت می کرد. در کشتی پهلوانی اگر کسی شش بار پشت سر هم به مقام پهلوانی برسد به آن "پهلوان باشی" می گویند. در واقع سلیمانی از  آن دسته افرادی بود که مقام پهلوان باشی را به دست آورد. سلیمانی  یکی از پهلوانان بسیار خوب ایران  بود که متاسفانه خیلی زود این دنیا را ترک کرد. سلیمانی از هر نظر پهلوان بود.

این پیشکسوت کشتی درباره حفظ و ارتقای ورزش پهلوانی اظهار داشت: اگر ما کشتی پهلوانی را زنده و پویا می‌خواهیم باید به آن رسیدگی کنیم. به یاد دارم در زمان ریاست رسول خادم در راس فدراسیون تمام هیئت های کشتی پهلوانی استانها فعال بودند. هر سال مسابقه برگزار می شد و برای پهلوان ارزش بسیار زیادی قائل بود.  کسانی که شایسته بودن دعوت می‌شدند که بازوبند پهلوانی را به دست پهلوان ببندند. به یاد دارم یک بار از یک مادر شهید دعوت کرد بازوبند پهلوانی را به بازوی یک پهلوان ببندد که حرکت بسیار زیبایی بود. همان طور که بی مایه فتیر است کشتی نیز بدون بودجه فایده ای ندارد. کشتی پهلوانی علاوه بر این که با جدیت باید حمایت شود به بودجه کافی هم نیاز دارد.  

جوادی در پایان گفت: کشتی پهلوانی متعلق به ایران و مردم کشورمان است. به صورت جدی باید به آن اهمیت داده شود.  امیدوارم از این پس نیز مسئولان  به کشتی پهلوانی نگاه ویژه ای داشته باشند. باید برای اعتلاء و حفظ کشتی پهلوانی بکوشیم.

وی در پایان گفت: پیشاپیش فرا رسیدن سال نو را به مردم کشورم تبریک گفته و آرزوی سلامتی و آرامش برای تمامی هموطنانم دارم.

پایان